Van zorgen voor naar zorgen dat

Zorgen voor of behulpzaam zijn wordt gezien als normaal, sterker nog het wordt gewaardeerd.

Zorgzaam, lief en je verantwoordelijk voelen wordt niet als een probleem gezien.

Toch kan dit wel een onzichtbaar en onderschat probleem zijn.

Als kind zorgen je ouders voor jou en mag je als kind ook zorgen voor je ouders. Een gezond proces van geven en nemen, mits je elkaar hiervoor erkenning geeft en je deze zorg van elkaar kan aannemen.

Wanneer is het zorgen van het kind te veel van het goede?

Als het zorgen voor of de taken niet passend is bij de leeftijd van het kind of dat deze langdurig zijn, spreken we van een teveel van het goede. Kinderen gaan dan de rol van de ouder vervullen en daarmee zijn de rollen omgedraaid.

Dit wordt parentificatie genoemd.

Kinderen voelen de emotie en behoefte van de ouder haarfijn aan. Zij weten hoe zij hierop kunnen inspelen en ervaren dat hun hulp, ondersteuning of bemiddeling baat heeft. Hun gedrag van geven wordt beloond.

Wanneer ouders de hulp, ondersteuning of bemiddeling van het kind niet begrenzen of erkennen kan er een patroon ontstaan van grenzeloos zorgen voor een ander.

Bij parentificatie zijn 4 patronen te herkennen:

• Het zorgende kind, neemt zorg-rollen van de ouder over. Dit kunnen praktische taken zijn maar ook kan het kind emotioneel gaan zorgen voor de ouder.

• Het kind wat klein moet blijven, bevredigt door klein te blijven de behoefte van de ouder. Door kind te blijven zorgt het kind ervoor dat zijn of haar ouders hun eigen problemen kunnen blijven negeren.

• Het perfecte kind, past zich aan de (hoge) verwachtingen van de ouder aan. Gedraagt zich zoals het van hem/haar verwacht wordt

• De zondebok, het kind dat niet meer aan de verwachtingen van de ouder kan voldoen en aangewezen wordt als oorzaak van de problemen in het gezin.

Had jij in je vroege leven zorgtaken? Hoe hebben deze zich voortgezet in je werkzame leven?

Zou het zo kunnen zijn dat in sociale beroepen waarin je veel van jezelf moet geven, je ook moet bewaken hoe je dat doet?

Binnen zorg, welzijn en onderwijs gaat het erom de ander verantwoordelijk maken voor zijn/haar eigen leerproces.

Durven we vragen te stellen naar de keuzes die de ander maakt of willen we zeggen wat het beste is voor de ander. Zijn we ons bewust van de dialoog of is het misschien toch meer een monoloog? In hoeverre zorgen we ervoor dat de ander onafhankelijk wordt van jou als professional?

Zorgen voor jezelf en de ander, je kwetsbaar op durven stellen, eigen en andermans belang in het oog houden is geven vanuit het hart!

Geven vanuit je hart geeft energie en zorgt ervoor dat je de ander verantwoordelijk kan maken voor zijn eigen leerproces.